بررسی فرسایش خندقی حوضه آبریز دیره با استفاده از روش تلفیق وزنی و شاخص توان آبراهه ای

وجود دانش فنی و نظری برای تشخیص خندق ها، به تمیز مناطق خندقی روی نقشه توپوگرافی و مدل رقومی آن کمک می کند. به هرحال، توانایی استفاده از نقشۀ توپوگرافی (مدل رقومی ارتفاعی) برای شناسایی موقعیت خندق ها نیازمند دانش لازم در مورد فرایند خندق زایی و فراوانی خندق هاست. پژوهش حاضر به منظور بررسی مناطق مستعد خندق زایی در حوضۀ رودخانه دیره انجام شده است. داده و روشهای مورد استفاده در این پژوهش شامل استفاده از لایه های مدل رقومی ارتفاع (ام.ای.دی) و لایه های ثانویه استخراج شده از آن، شاخص توان آبراهه ای(اس.پی.آی)، کاربری اراضی،آبراهه ها، سنگ شناسی و راههای موجود در حوضه و جمع آوری داده های میدانی بوده است. داده های مذکور در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی تجزیه و تحلیل و نتایج حاصل از آن توسط آزمون کای اسکویر بررسی شد. براساس نتایج به دست آمده از این پژوهش در حوضۀ آبریز دیره از مجموع 8 عامل بررسی شده، 5 عامل(شیب، انحنای افقی شیب،کاربری اراضی، فاصله از جاده ها، سنگ شناسی) به عنوان عوامل مؤثر در تولید خندق شناسایی شدند. از میان این پنج عامل کلاس شیب 0 تا 4/1 درجه که از مجموع مساحت حوضه دیره 33/22 درصد آن در این فاصله قرارگرفته است که بیشترین تأثیر تولید خندق را در این حوضه دارد.